Η ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ ΤΟΥ ΛΑΜΠΡΟΥ ΤΖΑΒΕΛΑ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΛΗ ΠΑΣΑ
Από Basilis Drosos
Η ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ ΤΟΥ ΛΑΜΠΡΟΥ ΤΖΑΒΕΛΑ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΛΗ ΠΑΣΑ
Με την ευκαιρίαν της επετείου της Ελληνικής Επαναστάσεως του 1821, είναι καλόν να φέρουμε στην μνήμην μας τους αγωνιστές, οι οποίοι έδωσαν τα πάντα στον αγώνα της αποτινάξεως του οθωμανικού ζυγού.
Θα σταθώ προς τούτο σε μία σελίδα της Ιστορίας μας, η οποία καταγράφει τον ηρωϊκόν τρόπον σκέψεως και συμπεριφοράς των Ελλήνων Ηρώων εκείνης της εποχής, και μέσα από την οποίαν γίνεται εμφανής η μεγαλοσύνη της Ελληνικής Ψυχής.
Το έτος 1792, μετά την λήξιν του Ρωσοτουρκικού πολέμου και την υπογραφήν της συνθήκης του Ιασίου, ο Αλή πασάς προκειμένου να καταλάβει το Σούλι και να εξαλείψει τους Σουλιώτες ο οποίοι ήσαν οι μόνοι σοβαροί αντίπαλοι στα επεκτατικά του σχέδια, συνέλαβε ένα ύπουλο σχέδιον. Προσποιήθηκε ότι ήθελε να εκστρατεύσει εναντίων των πασάδων του Αργυροκάστρου και του Δελβίνου και ζήτησε την βοήθειαν διά την εκστρατείαν αυτήν των δύο ισχυροτέρων αρχηγών του Σουλίου, του Λάμπρου Τζαβέλα και του Γεωργίου Μπότσαρη.
Οι Σουλιώτες χωρίς να υποπτευθούν το σχέδιόν του, έστειλαν δύναμιν μόνον 70 μαχητών με αρχηγόν τον Λάμπρο Τζαβέλα, τους οποίους όμως ο Αλής, αφού τους υποδέχθηκε στο στρατόπεδόν του, τους συνέλαβε και τους εφυλάκισε. Πριν από αυτό το γεγονός, είχεν ήδη συλλάβει του υιόν του Λάμπρου, Φώτον Τζαβέλα, και τον κρατούσε ως όμοιρον διά την εφαρμογήν των σχεδίων του.
Θεώρησε λοιπόν ευνοϊκήν την περίστασιν ο πασάς, να στείλει τον Λάμπρον Τζαβέλα διά να πείσει τους Σουλιώτες να παραδοθούν σ’ αυτόν και να εγκαταλείψουν την αετοφωλιάν του Σουλίου, με ανταμοιβήν χρήματα και αξιώματα. Με δεδομένην την αιχμαλωσίαν του Φώτου και τον λόγον του Αλή προς τον Λάμπρον Τζαβέλα ότι αν δεν εκτελούσε τα όσα του είχε παραγγείλει, θα εσκότωνε τον αιχμάλωτον υιόν του, ο πασάς ησύχαζε βέβαιος ότι τα σχέδιά του θα τελεσφορήσουν.
Φθάνοντας όμως ο Λάμπρος στο Σούλι, αντί να μεταφέρει στους Σουλιώτες τις βουλές του εχθρού του και να τους πείσει να τις δεχθούν, πρότεινε στην συγκέντρωσιν των Σουλιωτών την αντίστασιν μέχρις εσχάτων εναντίον του Αλή πασά. Του έστειλε δε και μίαν επιστολήν, η οποία έχει μείνει στην Ιστορίαν ως πολύτιμον δείγμα φιλοπατρίας:
Οι Σουλιώτες χωρίς να υποπτευθούν το σχέδιόν του, έστειλαν δύναμιν μόνον 70 μαχητών με αρχηγόν τον Λάμπρο Τζαβέλα, τους οποίους όμως ο Αλής, αφού τους υποδέχθηκε στο στρατόπεδόν του, τους συνέλαβε και τους εφυλάκισε. Πριν από αυτό το γεγονός, είχεν ήδη συλλάβει του υιόν του Λάμπρου, Φώτον Τζαβέλα, και τον κρατούσε ως όμοιρον διά την εφαρμογήν των σχεδίων του.
Θεώρησε λοιπόν ευνοϊκήν την περίστασιν ο πασάς, να στείλει τον Λάμπρον Τζαβέλα διά να πείσει τους Σουλιώτες να παραδοθούν σ’ αυτόν και να εγκαταλείψουν την αετοφωλιάν του Σουλίου, με ανταμοιβήν χρήματα και αξιώματα. Με δεδομένην την αιχμαλωσίαν του Φώτου και τον λόγον του Αλή προς τον Λάμπρον Τζαβέλα ότι αν δεν εκτελούσε τα όσα του είχε παραγγείλει, θα εσκότωνε τον αιχμάλωτον υιόν του, ο πασάς ησύχαζε βέβαιος ότι τα σχέδιά του θα τελεσφορήσουν.
Φθάνοντας όμως ο Λάμπρος στο Σούλι, αντί να μεταφέρει στους Σουλιώτες τις βουλές του εχθρού του και να τους πείσει να τις δεχθούν, πρότεινε στην συγκέντρωσιν των Σουλιωτών την αντίστασιν μέχρις εσχάτων εναντίον του Αλή πασά. Του έστειλε δε και μίαν επιστολήν, η οποία έχει μείνει στην Ιστορίαν ως πολύτιμον δείγμα φιλοπατρίας:
« Αλή πασά, χαίρομαι όπου εγέλασα ένα δόλιο. Είμ’ εδώ, να διαφεντεύσω την Πατρίδα μου εναντίον εις ένα κλέπτην. Ο υιός μου θέλει αποθάνει, εγώ όμως απελπίστως θέλω τον εκδικήσω πριν ν’ αποθάνω. Κάποιοι Τούρκοι, καθώς εσύ, θέλουν ειπή ότι είμαι άσπλαχνος πατέρας, με το να θυσιάσω τον υιόν μου δια τον δικόν μου λυτρωμόν. Αποκρίνομαι, ότι εάν εσύ πάρης το Βουνόν, θέλεις σκοτώσει τον υιόν μου με το επίλοιπον της φαμελίας μου και τους συμπατριώτας μου, τότε δεν θα ημπορέσω να εκδικήσω τον θάνατόν του, αμμή αν νικήσωμεν, θέλει έχω και άλλα παιδία, η γυναίκα μου είναι νέα, εάν ο υιός μου, νέος καθώς είναι, δεν μένη ευχαριστημένος ν’ αποθάνη δια την πατρίδα του, αυτός δεν είναι άξιος να ζήση και να γνωρίζεται ως υιός μου. Προχώρησε λοιπόν άπιστε, είμαι ανυπόμονος να εκδικηθώ. Εγώ ο ωμοσμένος εχθρός σου, Καπετάν Λάμπρος Τζαβέλας »
Η επιστολή εξόργισε τον Αλή και η πρώτη του σκέψις ήταν να σκοτώσει τον Φώτον, αλλά η επέμβασις κάποιον αξιωματούχων του, με το επιχείρημα ότι μπορεί ζωντανός να τους ήταν περισσότερον χρήσιμος στο μέλλον, έσωσεν την ζωήν του νεαρού Σουλιώτη.
Έχοντας χάσει το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού ο Αλής, εκστρατεύει τον Ιούλιον του 1792 εναντίον του Σουλίου με δύναμιν 10.000 Τουρκαλβανών. Οι Σουλιώτες, με αρχηγούς τους Γεώργιον Μπότσαρη, Λάμπρον Τζαβέλα και Δήμον Δράκο, αντιστάθηκαν με γενναιότητα και κατάφεραν να αποκρούσουν νικηφόρως την επίθεσιν του Αλή πασά. Περισσότεροι από 2.000 εχθροί βρήκαν τον θάνατον στα απόρθητα όρη του Σουλίου, σε μια σκληρήν μάχην, στην οποίαν και οι γυναίκες συμμετείχαν ενεργά κάτω από τις εντολές της συζύγου του Λάμπρου Τζαβέλα, Μόσχως.
Ο Αλή πασάς αναγκάσθηκε ταπεινωμένος να διαπραγμετευθεί ειρήνην με τους Σουλιώτες και να απελευθερώσει όλους τους αιχμαλώτους τους οποίους εκρατούσε, αφήνοντας έτσι και τον Φώτον Τζαβέλα ελεύθερον να συνεχίσει το έργον των ηρωϊκών του προγόνων.
Έχοντας χάσει το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού ο Αλής, εκστρατεύει τον Ιούλιον του 1792 εναντίον του Σουλίου με δύναμιν 10.000 Τουρκαλβανών. Οι Σουλιώτες, με αρχηγούς τους Γεώργιον Μπότσαρη, Λάμπρον Τζαβέλα και Δήμον Δράκο, αντιστάθηκαν με γενναιότητα και κατάφεραν να αποκρούσουν νικηφόρως την επίθεσιν του Αλή πασά. Περισσότεροι από 2.000 εχθροί βρήκαν τον θάνατον στα απόρθητα όρη του Σουλίου, σε μια σκληρήν μάχην, στην οποίαν και οι γυναίκες συμμετείχαν ενεργά κάτω από τις εντολές της συζύγου του Λάμπρου Τζαβέλα, Μόσχως.
Ο Αλή πασάς αναγκάσθηκε ταπεινωμένος να διαπραγμετευθεί ειρήνην με τους Σουλιώτες και να απελευθερώσει όλους τους αιχμαλώτους τους οποίους εκρατούσε, αφήνοντας έτσι και τον Φώτον Τζαβέλα ελεύθερον να συνεχίσει το έργον των ηρωϊκών του προγόνων.
ΒΑΣΙΛΗΣ ΔΡΟΣΟΣ
(ΜΕΓΙΣΤΙΑΣ)
(ΜΕΓΙΣΤΙΑΣ)
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου